У Белавежскай пушчы адсвяткавалі 10-годдзе сядзібы Дзеда Мароза

Упершы дзень свята прымала віншаванні  самая высокая “жывая”  ёлка Еўропы, якой 150 гадоў.
У гэты дзень для віноўніцы ўрачыстасці ўпершыню на беларускай мове прагучала адна з самых папулярных навагодных песень  “В лесу родилась ёлочка”. Яе словы напісаны дзіцячай паэтэсай Раісай Кудашавай ў снежні 1903 года – гэта значыць, роўна за 100 год да афіцыйнага адкрыцця сядзібы Дзеда Мароза.
Другі дзень урачыстасцей пачаўся са святочнага шэсця Дзядоў Марозаў ад гасцініцы ў вёсцы Камянюкі да варот Нацыянальнага парка. У галаву калоны сталі музыканты Брэсцкага гарадскога духавога аркестра пад кіраўніцтвам Валерыя Коваля. Да іх паступова  далучаліся знакамітыя казачныя персанажы. Пад музыку аркестра  казачныя і былінныя героі крочылі лёгка, але ў той жа час размерана, урачыста.
Святочныя дзеі прадоўжыліся ў самой сядзібе. Пакуль яе наведвальнікі  знаёміліся з гаспадаркай беларускага Дзеда Мароза, высокія госці падпісалі гістарычнае пагадненне аб утварэнні Казачнага саюза Расіі і Беларусі.
У Расіі карта, што аб’ядноўвае інфармацыю пра месца нараджэння і жыцця-быцця  папулярных герояў казак, з’явілася яшчэ ў канцы 2010 года. Паводле яе,  Снягурка “прапісалася” ў Кастраме, Ляўша – у Туле, Чабурашка – у Маскве, Залатая Рыбка – у Ніжнегародскай вобласці, Кікімара – у Вяцкім краі… Найбольш пашанцавала Яраслаўшчыне: тут знайшлі прыстанішча адразу шэсць любімых у народзе персанажаў – Алёша Паповіч, Вадзянік, Ямеля, Шчупак, Мышка-нарушка ды Баба Яга.
Беларускі Дзед Мароз, які ў апошнія гады шмат падарожнічае,  наведаў многія сядзібы сваіх калег-чараўнікоў, пасябраваў з іх гаспадарамі. Так, мінулы Новы год па ўсходнім календары ён сустракаў ва Улан-Удэ, дзе ўдзельнічаў у адкрыцці казачнай вярсты ва ўладаннях бурацкага Дзеда Мароза. Не так і доўга дабіраўся – “што там нейкія 8 гадзін, калі людзі чакаюць!” Такія сустрэчы прывялі пушчанскага мудраца да пераканання, што шчаслівымі можна зрабіць толькі ўсіх людзей планеты адначасова. А для гэтага неабходна, каб аб’ядналіся ўсе добрыя сілы, і казачныя ў тым ліку.
Каб дапамагчы падарожнічаць і героям казак, і турыстам, у рэзідэнцыі,   непадалёку ад галоўнага ўвахода, адкрыта казачная вярста.  На ёй  пакуль што сем таблічак, якія ўказваюць напрамак і адлегласць да месца, дзе нарадзіліся і жывуць героі казак і былін. Напрыклад, да  Вялікага Усцюга  Валагодскай вобласці –
там рэзідэнцыя Усерасійскага Дзеда Мароза, – 1537 вёрст, а Бабе Язе з Кукобая, што ў Яраслаўскай вобласці, каб дабрацца ў Белавежскую пушчу, неабходна праляцець на сваёй ступе 1141 вярсту.
На адкрыцці памятнай вярсты беларускі Дзед, як і належыць сапраўднаму мудрацу, гаварыў апошнім. Ён падзякаваў усім, пажадаў шчаслівага Новага года. Па падліках гаспадара сядзібы, яго ўладанні за 10 гадоў наведалі прадстаўнікі 94 краін свету. У дзень тут бывае да 5 тысяч чалавек, а ўсяго за 10 гадоў рэзідэнцыю наведалі больш за мільён гасцей.  “Людзям  так хочацца верыць у цуд, – звярнуўся пушчанскі чараўнік да прысутных, – але ж Дзед Мароз дапаможа толькі ў тым выпадку, калі вы самі будзеце верыць у дабро, справядлівасць, будзеце выхоўваць у сабе найлепшыя чалавечыя якасці. Калі не – ні адзін Дзед Мароз не дапаможа, няхай і барада ў яго будзе да самых пят”.
Як стала вядома, на дзед-марозаўскім  “саміце” ішла таксама размова аб адкрыцці ў пушчы казачнага пасольства. Была выказана таксама прапанова ўстанавіць тут помнік Новаму году.
Трэці дзень урачыстасцей быў непасрэдна прысвечаны  Дню нараджэння сядзібы, афіцыйнаму ўшанаванню беларускага Дзеда Мароза. У цэнтры ўвагі знаходзіліся пераможцы конкурсаў, аб’яўленых Нацыянальным паркам напярэдадні юбілею. На свята былі запрошаны пяць казачнікаў – дзяцей і тых, “якія думаюць,  нібыта яны дарослыя”, а таксама 26 аўтараў арыгінальных падарункаў, зробленых уласнаручна. Усе яны атрымалі магчымасць сфатаграфавацца з героямі казак і Дзедам Марозам у троннай зале. Узнагародай пераможцам сталі таксама бясплатныя экскурсіі, кнігі і фотаальбомы.
У гэты ж дзень казачныя персанажы выступілі з прэзентацыйнай праграмай і раз’ехаліся па сваіх сядзібах і рэзідэнцыях. Аднак свята ў пушчы не закончылася і будзе працягвацца яшчэ доўга. А ўсё таму, што ў краіне казак будняў ніколі не бывае.
Мікола СЯНКЕВІЧ, “НТ”,
НП “Белавежская пушча”.