“Гэй, не стойце каля дзвярэй! Заходзьце да нас хутчэй! Народ збіраецца – наш кірмаш адкрываецца”, – такія словы пачулі ўсе, хто ў мінулую суботу завітаў у брэсцкі храм музыкі. Тут, дзе моладзь кожны дзень сустракаецца з прыгожым, наладзілі святочны кірмаш. Нават тыя, хто не ведаў пра імпрэзу, пачуўшы галасы зазывалаў з вуліцы, зайшлі ў каледж паглядзець, што адбываецца. Апоўдні фае навучальнай установы было запоўнена людзьмі і музыкай.
Вось каля ўвахода гучаць цымбалы “Астрамечаўскіх жаўрукоў”. Хлопчыкі, сапраўды, падобныя да птушак. Яны яшчэ дзеці, але іх пальчыкі хутка перабіраюць струны, якія народзяць гукі, падобныя да звону маленькіх званочкаў. Побач з імі – студэнткі каледжа, таксама з цымбаламі, глядзяць на “Жаўрукоў” і ўспамінаюць сябе ў маленстве.
Ах, якія прыгажуні! Што за дзяўчаты! Гучна, задзірліва спяваюць. Гэта разліваюцца галасы хору “Купавушка”.
Які кірмаш без тавару?! Майстры з Брэсцкага раённага дома рамёстваў прадставілі свае вырабы. Чаго там толькі не было: бранзалеты, шпількі, цацкі з шэрсці, вырабы з саломкі і тканыя сурвэткі!
Падыходжу да маладой пары, пытаюся, чаму яны вырашылі прыйсці на кірмаш. Муж з жонкаю, усміхаючыся, адказваюць: “Прыгожая музыка. Вы чуеце, як дзяўчынкі спяваюць? А колькі хараства прадаюць – штосьці купім абавязкова дачушцы”.
“Мама, мама, глядзі, смяшарыкі!” – чую з другога канца залы. Так-так, і шарсцяныя героі мультфільмаў таксама былі на кірмашы.
Каля аднаго стала з вырабамі імгненна сабралася шмат людзей, асабліва дзяцей. Падыходжу, цікаўлюся ў гаспадыні, дырэктара Брэсцкага раённага дома рамёстваў Таццяны Лук’янюк, чаму яна раніцай у вольны дзень тут. “Ведаеце, у Беларусі існуе жывое рамяство. Вось я пляту з саломы і перадаю сваё майстэрства ўсім жадаючым. Дзеткі ў горадзе пра гэта амаль нічога не ведаюць, таму ім трэба расказваць і паказваць”, – адказвае майстрыха. Кожнаму, хто да яе падыходзіў, Таццяна Аляксандраўна рабіла на яго вачах маленькі сувенір – абярэг з саломы на шчасце і поспех.
Кірмашы на Беларусі вядомы здаўна. Гэта не проста гандаль, а свята. Вось такое свята пад назвай “Берасцейскі музычны кірмаш” падарыла кіраўнік ансамбля цымбалістаў “Лілея” Аксана Літвінчук. Як хораша падкрэсліла Аксана Уладзіміраўна, цымбалы – гэта сэрца беларускай нацыі. Таму ёй захацелася паказаць гэтую прыладу і ў фальклорнай традыцыі, і ў прафесійнай музычнай. Галоўная цымбалістка вобласці таксама паведаміла, што цымбалы –
адзіны спрадвечна беларускі музычны інструмент, таму чуць іх і ведаць пра іх павінны не толькі музыкі, але і звычайныя людзі.
Свята атрымалася, яно яшчэ раз паказала музычную культуру і духоўныя каштоўнасці нашага народа. Спадзяёмся, што першы “Берасцейскі музычны кірмаш” паўторыцца яшчэ не раз.
Ганна ІВАШЧАНКА, “НТ”.
У Брэсцкім дзяржаўным музычным каледжы імя Р. Шырмы адбыўся незвычайны кірмаш
