За гэты час вырасла не адно пакаленне аматараў літаратурнай творчасці, а слава аб “Вераску” распаўсюдзілася далёка за межамі раёна.
“Верасок” стварыла і на працягу многіх гадоў пеставала Вера Паляшчук, выдатнік народнай адукацыі БССР, заслужаны настаўнік Рэспублікі Беларусь. Дзякуючы ёй у 1996 годзе літаб’яднанню прысвоена ганаровае званне “Узорны самадзейны калектыў”. Вера Паляшчук сама пісала вершы. Яе тонкую лірычную натуру натхняла хараство і непаўторнасць роднай прыроды, хвалявала жыццё ва ўсіх яго праявах. Думаць, суперажываць усяму зямному, пісаць шчыра яна вучыла і сваіх выхаванцаў. У 2006 годзе Веры Паляшчук не стала. Свой вечны прытулак яна знайшла на адных могілках са знакамітым Міхасём Рудкоўскім у Востраве – на зямлі, “якой жыла і аб якой спявала”.
Выхаваннем юных паэтаў Ганцаўшчыны пасля Веры Уладзіміраўны заняўся Аляксей Галаскок – чалавек таленавіты, адданы роднай мове, сваёй Бацькаўшчыне. Ён не проста вучыў дзяцей вершаскладанню, а рабіў падказкі і рэдактарскія праўкі ў вершаваных гісторыях “вераскоўцаў”, вучыў укладаць у кожны радок часцінку сябе і сваёй душы, быць зразумелым і шчырым.
Потым у “Верасок” прыйшла паэтка Святлана Шушко. Пад яе кіраўніцтвам юныя таленты не проста пісалі і друкаваліся на старонках газет, часопісаў, а ўдзельнічалі ў розных творчых конкурсах, выдавалі ўласныя зборнікі – адным словам, жылі цікавым і змястоўным жыццём.
Пасля плеяды творчых, неардынарных асоб прыйсці і заняцца літаратурнай творчасцю з “вераскоўцамі” мне, бібліятэкару па адукацыі, было пачэсна і ў той жа час адказна. Не ведаю, наколькі ўдала атрымліваецца працаваць у “Вераску”. Аб гэтым меркаваць, вядома ж, не мне. Аднак, скажу шчыра, мне да душы работа з дзецьмі, радуе кожны радок, кожны поспех, кожная публікацыя юных паэтаў.
Галіна ПУПАЧ,
кіраўнік узорнага літаратурнага
аб’яднання “Верасок”.
Узорнае літаратурнае аб’яднанне “Верасок” раённага цэнтра дзіцячай і юнацкай творчасці г. Ганцавічы адзначыла сваё 35-годдзе
