Колькі разоў даводзілася чуць пра непрыемнасці маладых спецыялістаў на першым працоўным месцы. То не складваюцца адносіны з калектывам, то практычных ведаў не хапае, а то і прафесія ўвогуле расчаравала. Склаўся нават пэўны стэрэатып наконт таго, што адпрацоўка – гэта нейкае пакаранне і выпускнікі ўсімі сіламі імкнуцца “адмазацца”. Выбар першага працоўнага месца – гэта латарэя, аднак абавязкова ў ёй пашанцуе самым актыўным. На ААТ “Пінскі мясакамбінат” працуе шмат моладзі, увесь час калектыў дапаўняюць маладыя спецыялісты. Усе, як адзін, задаволены сваёй працай і кар’еру мараць зрабіць менавіта тут, а ў некаторых гэта ўжо атрымалася.
Пра планы на будучыню, працоўныя будні і камбінат расказвае маладое пакаленне спецыялістаў.
Марыя ШУМАК, інжынер па арганізацыі і нарміраванні працы:
– Пасля заканчэння Палескага дзяржаўнага ўніверсітэта давялося самастойна шукаць першае працоўнае месца, бо размеркавання на маёй спецыяльнасці не было. Прыйшла на гутарку да дырэктара, сустрэлася з людзьмі – і адразу захацелася, каб мяне прынялі на працу, бо адчула вельмі душэўную атмасферу! У нашым аддзеле праца ладзіцца па прынцыпе ўзаемадапамогі. Гэта эканоміць і час, і сілы. Таму і ёсць вялікае жаданне ўдзельнічаць у мерапрыемствах – спартыўных, забаўляльных. Цяпер падумваю атрымаць другую вышэйшую адукацыю, можа, юрыдычную, таму што гэтыя веды значна дапамогуць у рабоце.
Сяргей БЕЛАВУС, рабочы:
– Летам будзе 2 гады, як пачаў працаваць на мясакамбінаце. Сюды трапіў невыпадкова. На працягу вучобы ў Бярозаўскім ліцэі будаўнікоў неаднойчы быў на практыцы ў Пінску, таму і на працу ахвотна пайшоў. Фізічная нагрузка тут не для слабых: для таго, каб падтрымліваць форму, наведваю трэнажорную залу. Праз паўтара года скончу Пінскі аграрна-тэхнічны каледж і атрымаю спецыяльнасць тэхнолага. Хочацца прасунуцца па кар’ернай лесвіцы, бо ўвесь час працаваць у цэху не маю намеру, ды і цяжка гэта.
Аксана АНІСКЕВІЧ, супрацоўнік службы галоўнага тэхнолага:
– На Пінскі мясакамбінат размеркаванне атрымала пасля заканчэння Магілёўскага ўніверсітэта харчавання. Спачатку была майстрам у каўбасным цэху, а пасля паспрабавала свае сілы ў службе галоўнага тэхнолага. Палітыка дырэктара Андрэя Мулярчыка – даць магчымасць раскрыцца маладому спецыялісту і, што немалаважна, працягнуць вучобу. Добрая праца, стабільны заробак і наяўнасць перспектывы – вось чым прываблівае прадпрыемства маладых. Акрамя таго, прафсаюз і пярвічка ГА “БРСМ” клапоцяцца пра вольны час. Я, напрыклад, наведваю басейн, хаджу на лядовую арэну, а яшчэ шмат цікавых мерапрыемстваў і конкурсаў праводзіцца на камбінаце. Адным словам, жыццё бурліць! А што яшчэ неабходна моладзі?
Запісала Вольга СВІРЫДОВІЧ, “НТ”,
г. Пінск.