Блакітная мара старшыні

Газіфікацыя і пераўладкаванне цэнтральнай сядзібы СВК “Дарапеевічы”, лічыць Васіль Юхімук, дапаможа ўзняць на новы ўзровень вытворчасць і жыццё вяскоўцаў
Задумка гэтая не дае спакою кіраўніку аднаго з лепшых сельгаспрадпрыемстваў Маларыцкага раёна ні днём, ні ноччу. Ну, чаму працаўнікі гаспадаркі, важкія дасягненні якой вядомыя не толькі ў вобласці, але і ў рэспубліцы таксама, не заслужылі гэтага?.. У суседзяў, вунь, і аграгарадкі пабудаваны, і блакітнае паліва падведзена ў дамы. Нават мінулагодняе яшчэ адно першае месца ў рэспубліцы на нарыхтоўцы кармоў і ўзнагарода, атрыманая з рук Прэзідэнта краіны, не супакойваюць…
Але гэта зусім не значыць, што Васіль Юхімук як кіраўнік сельгаскааператыва сам нічога не робіць для наладжвання і развіцця вытворчасці, паляпшэння дабрабыту работнікаў. Калі параўнаць гаспадарку 22 гады таму, як ён узначаліў яе, з сённяшняй, дык перамены не заўважыць хіба што лянівы. І адміністрацыйны будынак змяніў свой выгляд, і ферма новая пабудавана, і матэрыяльна-тэхнічная база значна ўмацавалася…
А работы тады ў адстаючым калгасе было не на аднаго старшыню. Але малады кіраўнік не апусціў рукі. Жаданне дасягнуць нечага самому было, і гэта дапамагло ўтрымаць вытворчасць на плаву. А старання пазычаць не даводзілася. Васіль Фядосавіч нарадзіўся і вырас у вёсцы, прайшоў добрую працоўную школу ад простага вадзіцеля да старшыні калгаса і ведаў, што аснова ўсяму – зямля. А каб яна давала аддачу, пра яе неабходна клапаціцца, укладваць не толькі патрэбныя арганічныя і мінеральныя рэчывы, але і душу. А яшчэ – берагчы і любіць, як самае дарагое ў жыцці.
У Васіля Юхімука гэта атрымалася. І зямля аддзячыла рупліваму гаспадару высокімі ўраджаямі. Не адразу. Першы важкі поспех прыйшоў праз восем гадоў – тады дарапеевіцкія хлебаробы сталі першымі ў рэспубліцы па вытворчасці збожжа. У 2003-м – зноў перамога, на наступны год – другое месца. Гэта ўжо была не выпадковасць, як магло некаму падацца спачатку, а трывалая стабільнасць. Пасля былі першыя месцы ў рэспубліцы і вобласці на нарыхтоўцы кармоў. У 2010 годзе іх у СВК “Дарапеевічы” назапашана амаль па 28 цэнтнераў кармавых адзінак на ўмоўную галаву жывёлы, што дазваляе павялічваць вытворчасць малака і мяса. Заслужана, гавораць у раёне, Васіль Юхімук стаў і лаўрэатам конкурсу “Лепшы кіраўнік сельгасвытворчасці Брэсцкай вобласці”.
Адукаваны, адданы справе, прынцыповы, справядлівы. Так характарызуюць старшыню сельгаскааператыва калегі. А сябры дадаюць: сумленны, прыстойны. Клапатлівы бацька і цудоўны муж. Ра-зам з жонкай выгадавалі дзвюх дачок: старэйшая Ала – педагог, а малодшая Таццяна – урач-стаматолаг. Лідзія Пятроўна, хоць і працуе настаўніцай у школе, за гады сумеснага жыцця навучылася разумець праблемы мужа-старшыні, цярпець яго пастаянную адсутнасць дома. Ведае, як няпроста бывае мужу іншы раз, таму ва ўсім стараецца падтрымаць. А галоўнае – стварыць максімальна цёплае і добрае надвор’е ў доме, бо надзейны тыл – вельмі важнае складаемае паспяховай працы кіраўніка.
Сам жа Васіль Юхімук, для якога ў дзяцінстве прыкладам былі настаўнікі і старшыня калгаса “Чырвоны партызан” Мікалай Белякоў, больш за ўсё цэніць у людзях справядлівасць. І памылкі свае ўмее прызнаваць, а яшчэ – дараваць тым, хто некалі здрадзіў яму. Ведае цану сапраўднаму сяброўству, патрабавальны да сябе, учынкі людзей стараецца ацэньваць аб’ектыўна.
Ці шчаслівы? Магчыма: ён нарадзіўся і вырас у вялікай краіне СССР, жыў у няпросты час яе распаду і станаўлення суверэннай Беларусі, адбыўся як бацька і муж, як кіраўнік. У яго ёсць прызнанне і… блакітная мара на перспектыву.
Надзея ЯЦУРА, “НТ”,
Маларыцкі раён.