Жыццё без Радзімы і веры немагчыма

У кожнага абавязкова ёсць свой гожы, ласкавы і шчымліва-непаўторны край. Ён прыгожы заўсёды, у любую часіну года. І тады, калі, прачнуўшыся ад зімовага сну, светла і ўсхвалявана гамоняць маладым лісцем дрэвы, а зялёны колер зямлі, аблашчанай сінякрылым ветрам, радуе вока бязмежнай прагай жыцця. І тады, калі ў кожнай красачцы  на мурожных лугах клапатліва і спорна працуюць пчолы, калі набіраюцца моцы нівы, гадуючы і спелячы каласы, калі кветкі, промні і птушыныя песні яднаюцца ў непаўторную мелодыю жыцця, якая запаўняе сабою лугі, палі, лясы. І тады, калі прыкметна цішэе ў прасторах, калі на палях па-восеньску пахне ўжо свежаю саломаю, калі пад нагамі шамаціць апалае лісце, а жоўты колер, пераплецены павуцінкамі бабінага лета, пануе ўжо там, дзе яшчэ нядаўна было так шматколерна, гаманліва, весела. І тады, калі зямля робіцца белаю-белаю, калі мяцеліцы спяшаюцца як найхутчэй укрыць ад марозаў кожны карэньчык, кожны парастак, калі прамярзаюць да апошняй пушынкі ў голым суччы птушыныя гнёзды, якія летам хаваліся ў густым лісці, а цяпер адны толькі і засталіся на распранутых дрэвах.
У холад і ў спёку, у дождж і пасля дажджу, удзень і ўночы, з ветрам і без ветру, маладзіком і ў поўню, летам і зімой – заўсёды прыгожы ён, наш родны, наш любы край.  Тут кожнае дрэўца дыхае знаёмым водарам, у кожным спеве птушак і журчанні ручайка ўгадваецца гучанне матчынай песні. І трава тут больш мяккая, і неба больш высокае, і сонца, здаецца, свеціць ярчэй. Усё гэта – мая Радзіма, мая Беларусь.
Добра, што я нарадзілася ў Беларусі. Яе лугі, палі і рэчкі –  прасторы майго дзяцінства! Як можна не любіць ўсё гэта? Як ласкавае сонца сагравае немаўля, так і думкі пра  Беларусь саграваюць мой слых, радуюць позірк, мацуюць мары і спадзяванні.
Я вітаю цябе, мой край! Ні я, ні ты не зможам адзін без аднаго, як не зможа лісток без дрэва, птушка без крылаў, зямля без неба. Жыццё без Радзімы і веры немагчыма. І таму  цвёрда ведаю адно: толькі пад небам Бацькаўшчыны я змагу знайсці сваё месца, раскрыць свае здольнасці, творчай працай прынесці найбольшую карысць грамадству і адчуць сябе па-сапраўднаму шчаслівай. Я прыкладу ўсе намаганні, каб стаць дастойным грамадзянінам нашай Беларусі.
Яўгенія ЗАСУХІНА,
вучаніца 11 “А” класа СШ №9
імя Героя Савецкага Саюза Г.М. Халасцякова,
г. Баранавічы.