Любоўны трохвугольнік – фігура крохкая

“Ой, дзяўчаты, я закахалася”, – расплываючыся ва ўсмешцы, усклікнула Юля.
Па словах сяброўкі, яна была на сёмым небе ад шчасця і зямлі пад нагамі не адчувала. Такія ж пачуцці ў гэты час перажывала і Вольга. Дзяўчаты, перабіваючы адна адну, расказвалі пра лепшыя якасці сваіх другіх палавінак. Вельмі радаваліся, калі высветлілася, што абодва выбраннікі цікавяцца гісторыяй і гуляюць у футбол, адзін з іх мае нейкія пагоны, а другі працуе ў міліцыі. Вольга і Юля пераконвалі мяне, што іх хлопцы – ну, проста Апалоны і ўзоры ідэальных мужчын. Юлька нават запэўніла, што яе Алёшка – проста копія Кена, сябра лялькі Барбі. Тут Вольга падхапіла ідэю параўнанняў і дадала, што яе Аляксей з лёгкасцю мог бы стаць галівудскай зоркай. За дзяўчат радавалася і я. Усё ніяк не атрымлівалася сустрэцца і пагаварыць пра жыццё-быццё, а тут выпадковая сустрэча настрой узняла: сяброўкі, у рэшце рэшт, шчаслівыя. Напэўна, варта ўжо выбіраць строі на вяселлі… Мы ўвесь вечар без перапынку гаварылі пра нас і пра хлопцаў. На развітанне адна другой прапанавалі падвезці дадому. Юлька першай заявіла, што за дастаўку адказвае яна. Па мабільніку набрала свайго “Кена” і, задаволеная, прапанавала збірацца. Утраіх выйшлі з кафэ пачакаць наша таксі і падыхаць свежым паветрам. Праз некалькі хвілін машына пад’ехала, і тут пачалося самае цікавае. І Вольга, і Юлька, радасныя, кінуліся да… свайго жаніха. Прыкладна на хвіліну свет навокал нібы застыў. Але раптам у адно склаліся і футбол з гісторыяй, і пагоны з міліцыяй, а яшчэ – Юлін Алёшка стаў Аляксеем Вольгі. Гэта ж трэба – мае сяброўкі закахаліся ў аднаго хлопца! Паскандалілі, паплакалі, нават пасмяяцца паспелі. Таму што ў гэты вечар дамоў дабіраліся пешкі…
Алёна СВЯТЛАНАВА, “НТ”