1418 дзён на фронце давялося перажыць кавалеру ордэна Славы III ступені.
Перад вайной я на выдатна закончыў 10 класаў і снайперскую школу. Пайшоў на фронт і амаль усю вайну быў снайперам. Знішчыў шмат фашыстаў, правёў 30 паядынкаў з варожымі снайперамі і ніводнага не прайграў.
Пры артылерыйскім абстрэле быў паранены. Пасля шпіталя мяне назначылі камандзірам супрацьтанкавай гарматы, якая па-снайперску біла фашыстаў.
Адзін дзень на фронце асабліва запомніўся. Наш асобны супрацьтанкавы артылерыйскі полк трымаў абарону на тэрыторыі Беларусі. Гітлераўцы шмат разоў атакавалі нашы пазіцыі, але ўсе атакі былі адбітыя. У адным баі падбілі дзве бронемашыны праціўніка, адну з іх – разлік маёй гарматы.
Перад чарговай атакай фашысты пусцілі ўперад танкі. Адным з выстралаў была падбіта наша гармата, а разлік узрыўной хваляй падкінула ў траншэю. Камандзір батарэі, камандны пункт якога знаходзіўся непадалёк, далажыў камандзіру палка: “Першая гармата Ткачова падбітая, разлік загінуў”. Седзячы ў акопе, наводчык Сімуцін ціха сказаў: “Таварыш капітан, не хавайце нас, мы яшчэ паваюем”.
“Тыгр” працягваў рухацца. Калі ён параўняўся з траншэяй, падставіўшы бок, я скамандаваў: “Да бою!”. Выскачыў з укрыцця, сеў за панараму і першым снарадам перабіў гусеніцу танка, а другім – падпаліў яго.
Камандзір батарэі зноў далажыў камандзіру палка: “Першая гармата падбіла танк, страляў асабіста Ткачоў”. Кампалка здзівіўся: “Ён што, уваскрэс?..”
Астатнія танкі падбілі таварышы. Стралковая рота з раскацістым “ура!” кінулася на праціўніка.
Пазней, уручаючы мне ордэн Славы, камандзір палка сказаў: “Ну, што, бог вайны, жадаю дажыць да перамогі!” “Ёсць, таварыш палкоўнік!” – адказаў я. І дажыў…
Гэта быў толькі адзін дзень на фронце. А ўсяго іх давялося перажыць 1418.
Іван ТКАЧОЎ,
кавалер ордэна Славы III ступені
Снайпер
