Рэха падзеі: “Студзеньскія музычныя вечары”

На развітанне Міжнародны фестываль класічнай музыкі “Студзеньскія музычныя вечары” падарыў публіцы незабыўны вечар у кампаніі салістаў оперных тэатраў Італіі
Хоць Матэа Бертарэлі, Дамінга Стасі і Рабэрта Косці ўпершыню наведалі Брэст, іх прыезду чакалі з асаблівым нецярпеннем. Рабэрта Косці, дарэчы, адзін з апошніх вучняў знакамітага Лучана Павароці. Пра нашы “Вечары” артыст даведаўся ад свайго даўняга сябра Антоніа Амендуні. Першая флейта міланскага тэатра “Ла Скала” і рымскай оперы неаднойчы гасцяваў на форуме, бурнымі авацыямі сустракалі яго і сёлета. А вось для італьянскага тэнара нядаўняе падарожжа ў нашу краіну другое па ліку. Упершыню ён пабываў у Беларусі два гады таму, калі ўдзельнічаў у мінскім канцэрце, прысвечаным памяці маэстра Павароці. Артыст з асаблівай пяшчотай узгадвае слыннага настаўніка, знаёмства з якім стала лёсавызначальным.
– Гэта быў надзвычай важны момант у маім жыцці, – дзеліцца Рабэрта Косці. – Лучана Павароці навучыў самаму галоўнаму – быць шчодрым у адносінах да слухачоў, цалкам аддаваць сябе публіцы і мастацтву. Калі мы сустрэліся, маэстра ўжо хварэў, аднак у яго заўжды былі планы на выступленні. Ён ні на хвіліну не пераставаў думаць пра будучыню. Гэтым Павароці нагадваў майго бацьку, які таксама хварэў, але не страчваў жадання жыць і тварыць. Бацька, як і маэстра, да апошняга намагаўся заставацца на сцэне і працаваць з вучнямі.
Для другога музыканта – юнага Паўлюса Андэрсана – фестывальнаму дэбюту таксама папярэднічала рэкамендацыя блізкага чалавека: летась у Брэст прыязджала мама літоўскага піяніста Аляксандра Жвірблітэ. Сёлета ж мастацкі кіраўнік “Вечароў” Лілія Батырава запрасіла маладога артыста разам з яго вядомай бабуляй – прафесарам Літоўскай акадэміі музыкі і тэатра Веронікай Вітайтэ. “Так, – усміхаецца Паўлюс, – у нас уся сям’я музыкальная. Дзядуля, напрыклад, дырыжор. Толькі тата – выключэнне”.
Сярод найбольш прыемнага на фестывалі піяніст узгадвае выступленне флейтыста-віртуоза Антоніа Амендуні, запомнілася і сама дарога ў Брэст: у цягніку Паўлюс сустрэў сваё 18-годдзе. Малады артыст адзначае і добрую арганізацыю форуму, і прыемныя знаёмствы.
– Няхай ваш фестываль з кожным годам набірае моц, становіцца ўсё лепшым, – кажа Паўлюс Андэрсан. – А яшчэ жадаю… набыць новы інструмент. Не таму, што гэты дрэнны, але ў наступны раз хочацца пабачыць на сцэне новенькі “Steinway” (марка фартэпіяна – Т. В.).
“Студзеньскія музычныя вечары” завяршыліся выступленнем салістаў оперных тэатраў Італіі. Пад гукі непараўнальнай “O Sole Mio” зала то выбухала апладысментамі, то зачаравана лавіла кожную ноту. Выкананне кампазіцыі “Mattinata” ўвогуле пачалося з пырскаў шампанскага: такім даволі прыемным спосабам Матэа Бертарэлі, Дамінга Стасі і Рабэрта Косці павіншавалі фестываль з 25-годдзем. Узрушаныя гледачы яшчэ доўга потым абмяркоўвалі ўбачанае. Прыгожае развітанне, шампанскае, заслона… І можна пачынаць новы адлік да наступнага студзеня.
Тамара ВАСІЛЬКОВА, “НТ”.